waar enkel doodse stilte heerst.
De doden hielden in hun greep
mijn twijfelend gemoed vooreerst.
Tot echo van Zijn onderwijs
klonk uit het graf mij tegemoet.
De woorden die Hij sprak tot mij
werden weer nieuw, ze smaakten zoet.
Toen werd mijn ziel opnieuw verkwikt;
ik haastte mij terug naar huis,
vertwijf’ling was verdwenen.
De dood had kort mijn hart verschrikt;
nu zag ik hoe Hij na Zijn dood
in woorden was verschenen.
