Gisteren heeft de kiezer zijn stem uitgebracht. Velen hebben de uitslagen met spanningen gevolgd. Zou het CDA nog stabiliseren? En zou Job Cohen het misschien toch nog winnen van Mark Rutte? Peilingen bleken immers in voorgaande jaren niet altijd betrouwbaar, dus we moesten wachten tot de definitieve uitslagen. Het bleek een nek-aan-nekrace te worden tussen de PvdA en de VVD. Vannacht rond half vier waren meer dan 95% van de stemmen geteld. Het resultaat: een nipte meerderheid voor de VVD. Een geweldige prestatie voor deze partij.
In de hoek van de christelijke partijen ging niet zoveel gejuich op. Het CDA moest 20 zetels inleveren en de CU 1 zetel. Jan Peter Balkenende zag zich genoodzaakt om zijn politieke verantwoording te nemen en de leiding van het CDA te melden dat hij per direct stopte met de aanvoering van de CDA-fractie. Enkel de SGP mocht zich verheugen op een kleine stemmenwinst, maar deze was toch minder dan verwacht.
Op Twitter verschijnen nu diverse, treurende berichten over de vreselijke slag die zich in de christelijke partijen heeft voorgedaan. Woorden als rouw en tranen worden regelmatig in tweets gebruikt. En laat het helder zijn: ook ik vind het jammer dat deze partijen hebben moeten inleveren. Het christelijke geluid wordt nu toch in mindere mate gehoord en kan een minder zwaar stempel op de koers van het nieuwe kabinet drukken. Maar het is de vraag of er wel zo getreurd moet worden. Hebben we niet de parlement gekregen waar ons land om heeft gevraagd? Is het niet beter dat we eens tot onszelf inkeren?
Campagne is er door het hele land gevoerd. Velen hebben zich bezig gehouden met de aardse belangen van ons land. Maar, was er nu ook evenveel gebed voor ons land in deze tijd van crisis? In kerken heeft het gebed voor een christelijke overheid meestal wel geklonken. Maar heeft de toekomst van ons land voor ons niet meer waarde gehad dan het enkele gebed op zondag?
In vroeger tijden werden er nogal eens bid- en vastendagen uitgeroepen. Het is praktisch gezien onhaalbaar om dat op landelijk niveau terug te draaien. Toch lijkt het me goed dat we in de toekomst regelmatig van de regering van ons land opdragen aan de HEERE. Hij weet welke toekomst er voor ons land is weggelegd, maar Hij weet ook hoe Hij door de barre woestijn van het politieke landschap de Zijnen moet leiden.
